Trwała roślina zwana także jako: ajer, kalmus, tatarskie ziele czy łobuzie. Rośnie na brzegach wolno płynących lub stojących wód, osiągając wysokość 1 m. Jest pochodzenia azjatyckiego, jednak już od wieków zadomowił się w Europie.
Długie szabliste liście Tataraku służą jako podkład do wypieku chleba w piecach, chociaż ten zwyczaj coraz bardziej zanika. Z kłączy zbieranych najpóźniej do czerwca smaży się smaczne konfitury lub kandyzuje je w cukrze. Jest to bardzo oryginalny, a przede wszystkim zdrowy smakołyk, który odpowiednio przyrządzony przechowuje się długo i może służyć jako dodatek do sałatek owocowych, kremów, galaretek i lodów.
W lecznictwie i przemyśle używa się głównie kłączy tataraku, z których destyluje się olejek lotny, stosowany przy wyrobie likierów i perfum.
Jako lek – tatarak działa pobudzająco na trawienie, leczy schorzenia reumatyczne i artretyczne. Zewnętrznie używa się wywaru do kąpieli aromatycznych i mycia głowy (wzmacnia cebulki włosów).
