Historia
Galgant pochodzi z południowej Azji, prawdopodobnie południowych Chin lub Indonezji. Dzisiaj uprawiany jest również w Indiach, Tajlandii i Malezji. Galgant był stosowany w starożytnym Egipcie jako środek dezynfekujący, od V w. znany również w Europie jako przyprawa i afrodyzjak. Galgant był składnikiem wielu przepisów siostry Hildegardy z Bingen (uzdrowicielka i wizjonerka), ale dzisiaj niestety z wyjątkiem Azji odszedł w zapomnienie.
Botanika
Galgant należy do roślin z rodziny imbirowatych i botanicznie spokrewniony jest z imbirem, kurkumą i kardamonem. Rozróżniamy 2 rodzaje: galgant wielki (alpinia galanga) i galgant mały (alpinia officinarum, languas officinarum), przy czym wielki jest bardziej popularny. Galgant mały osiąga wysokość do 1 m, wielki do 2 m. Liście są wąskie, lancetowate o długości 30 cm. Galgant wielki kwitnie na biało, mały na kolor purpury.
Jako przyprawy używa się kłączy, które w czasie 10 lat dojrzewania uzyskuje 2 m długości i 2 cm grubości. Po zebraniu kłącze jest cięte w 5-10 cm kawałki.
