Adżwan
Trachyspermum, ammi syn, carom, ajowan
Należy do rodziny selerowatych, która obejmuje około 2 700 gatunków roślin, w tym koper i kminek. Powszechnie używa się go w Indiach, gdzie jest również znany jako ziele biskupie albo carom. Szczególnie pasuje do delikatnej kuchni wegetariańskiej charakterystycznej dla stanu Gudżarat. Substytutem adżwanu może być oregano.
Opis adżwanu
Pałąkowate, pasiaste nasiona adżwanu połączone drobną łodygą są używane jako przyprawa, a z wyglądu przypominają kminek. Roślinę zazwyczaj sprzedaje się w całości. Przeżuwanie samych nasion jest zalecane ze względu na właściwości lecznicze – wywołują nieco gorzki posmak, na moment pozostawiając język w lekkim odrętwieniu. Gotowanie adżwanu łagodzi te wrażenia. Rozgniecione wydzielają woń podobną do tymianku.
Jest rośliną jednoroczną, 30-70 cm wysokości o pierzastych liściach i czerwonych kwiatach. Dojrzałe nasiona są suszone i młócone. Adżwan wywodzi się z Indii, ale jest również używany w Iranie, Egipcie, Pakistanie i Afganistanie.
Bukiet: ostry zapach tymianku/kminku
Smak: cierpki smak podobny do tymianku, który początkowo uderza intensywnością, a później łagodnieje
Skala ostrości: 5
Używanie i przechowywanie adżwanu
Adżwan jest rozgniatany za pomocą moździerza albo rozcierany w palcach tuż przed przyprawieniem potrawy. Jeśli używamy rośliny w całości, dodając do parathas lub innych chlebów, jest lekko ugniatany, aby uwolnić oleje i wzmocnić smak. Nasiona mogą być przechowywane bezterminowo, jeśli trzyma się je z daleka od światła w hermetycznym pojemniku.
Zastosowanie kulinarne adżwanu
Adżwanem przyprawia się pikantne ciasta, paszteciki i chleby, szczególnie parathas (płaski chlebek indyjski zrobiony z mąki razowej). Przekąski takie jak mieszanka bombajska i zasmażane kulki z puree ziemniaczanego nabierają dzięki niemu wyrazistego smaku. Dobrze komponuje się również z zieloną fasolą i warzywami korzeniowymi. Dodaje się go do potraw z soczewicą, w przyrządzaniu których używa się besanu (mąka z ciecierzycy). Okazjonalnie jest używany jako dodatek do curry.
Właściwości lecznicze adżwanu
Nasiona adżwanu zawierają oleje w blisko 50% składające się z tymolu, który jest silnym środkiem bakteriobójczym, przeciwkurczowym i grzybobójczym. Tymol jest również używany w produkcji pasty do zębów i perfumerii. W płynnej postaci używa się go jako środka przeciwko biegunce i wzdęciom. W Indiach nasiona są używane jako domowe lekarstwo na niestrawność i kolkę, a także przynosi ulgę chorym na astmę i artretyzm. Jest uważany za afrodyzjak, Anangaranga (indyjski podręcznik miłości) zaleca go jako remedium dla mężczyzn przechodzących kryzys wieku średniego.
Inne nazwy adżwanu
Nasiona ajave, Ajowan, Aidżwan, Ajwan, Ajvain, Ziele biskupie, Carom, Kminek etiopski, Omam, Omum. Angielski: ajwain, francuski, niemiecki, włoski, hiszpański: ajowan, Hindi: ajvini, ajwain, javane
